Evet karsta insanlık ölmemiş. Bu cümle öylesine gelişi güzel yazılmış bir cümle değildi. Tüm dünyanın masum sivillerin bebeklerin katledilişinin anaların babaların, evlatlarının gözleri önünde vahşice katledilişini hiç bir şey yapmadan sadece izlediği bu zor dönemde adeta Kars'tan serhat şehrinden her ne kadar havası eksi bilmem kaçlar da bile olsa bir annenin yaptığı o güzel davranıştan dolayıdır karsta insanlık ölmemiş dememiz .
Dondurucu soğuk havasına rağmen bir annenin Faikbey Caddesinde kaldırımda geçen insanlara mendil satarak evine üç beş kuruş maddi katkıda bulunmak isteyen o küçük çocukların elini ısıtmasıyla kalmadı . Adeta insanlığın en çok ihtiyaç duyduğu vicdan ve merhamet eksikliğine noktayı koydu.
Sabah erken saatlerde soğuk havaya rağmen kaldırımdan geçen vatandaşlar mendil satarak evine katkıda bulunan , belkide okul ihtiyaçlarını karşılamak için mendil satan bir çocuğun yaşadığı olaydı bu. İsmini öğrenemediğimiz ve eminim onun gibi düşünen binler hatta milyonların var olduğunu bilmek düşünmek bile umutlandırıyor insanı.
Bir anne yanında henüz 5-6 yaşlarında olan çocuğuyla birlikte pazar gününü birlikte geçirmek için cafeye gitmek üzere çıkmıştı evinden ve çocuğuyla vakit geçireceği cafenin önüne geldiği vakit yanına yaklaşarak, "abla mendil alırmısın acaba?" diyen iki minik çocuğun o sesiyle irkilmişti adeta . Çocuk mendil satmak için seslenmiş ti kadına ama kadın kalbiyle vicdanıyla duymuştu o çocukların seslenişini, belkide o soğuk havada mendil alırmısın abla dediği anda bu kalbi güzel insan bi an annelik hissiyle çocuğa bakmıştı.
Belkide güzel güzel elbiseleri olan kendi evladını koymuştu mendil satan o çocukların yerine
O kısa sürede neler hissedip neler düşündüğü adeta insanlığını yitiren ve sadece nefes almakla yaşadıklarını zannedenlere en büyük cevaptı.
"Kadın elinden tuttuğu çocuğuna baktı bir süre ve sonra dönüp mendil satan çocuklara dönerek üşümediniz mi? , hava çok soğuk sizde dışarıdasınız diyordu." Gözlerinden vicdan şefkat ve merhamet damlaları süzülmesi de an meselesiydi neredeyse belkide bir kaç kelime daha ederse akacaktı gözlerinden insanlığın en çok muhtaç olduğu merhameti . Daha fazla dayanamadı o koca yürekli anne hadi gelin bize eşlik edin içeride kahvaltı yapalım dedi mendil satan çocuklara . Belkide ilk kez duyuyordu o çocuklar böyle bir teklifi belki ilk defa insan yerine konulduklarından, teşekkür edip hayır deseler de bırakmadı onları hiç bir yere, o anne mendil satarak üç beş kuruş evine katkıda bulunmak isteyen o çocuklarında ellerinden tutarak cafeye giriş yaptılar ve hep birlikte oturup kahvaltılarını yaptılar.
Mesele kahvaltı meselesi değil ey ahali mesele caddede sokakta gördüğü o çocuğu kendi çocuğunun yerine koyup onlara değer vermekti.
Tüm dünyanın masum bebekleri ölümünü.sadece izlemekle yetindiği bu ahir zamanda tüm insanlığa insanlığını unutanlara verilecek en güzel cevabın Kars'ta yaşanması apayrı bir güzellik Bu arada o annenin ve mendil satan çocukların kahvaltı esnasında yaşadıkları mutluluk ise gözlerinin içinden okunuyordu.
"İçerisinden geçtiğimiz bu zor süreçlerde ne olur bir birimize karşı sevgimizi, saygımızı ve en önemlisi insanlığımızı kaybetmeyelim..."
